Paris’te bir rüzgar esti bu gün...

Öyle sarstı öyle sarstı ki geçmişi, geleceği birbirine karıştırdı...

Yıllar önce, türül türül kokan, duygulu ellerden çıkan, sevginin,  hasretin kaynaştığı o yürekten dökülen, aruz vezni bizi başka dünyalara götürdü sanki.

Belki bir ideal, belki bir hayaldi onu buralara sürükleyen.

Belki de yapmasına inandığı bir hedefti.

Yıllarca verdiği emek, harcadığı zaman değildi onu yaralayan, hasretti ...

Çıkmıştı bu yola bir defa, dönüşü olsada olmazdı artık. Hedefi şaşmamıştı, lakin edebi ağır basmıştı.

Nice gönüller vardı suya hasret, çöl yangını olmuştu ortalık. Birşey yapmadan geçip gitmek ona yakışmazdı.

Zira en sevdikleri buralarda iz bırakmıştı.

Yahya Kemaller, Necip Fazıllar...

Değeri insan olanların ortak buluşma noktasıydı sanat...

Gönlünü ve kapısını sonuna kadar açmış sanatsever Edu-mic de şiir geceleri ile, çağlayan gönüller sel olup aktı. Bazen Atilla İlhan’ın dizelerinde,bazen Ahmet Haşim’in Bazen Nazım Hikmet’in....

Bir geceye sığmazdı aşk’ı hasreti anlatmak, sevgiyi yansıtmak bunu birde gündüz yaşamak lazımdı.

İşte o gündüz bu gündü. Bir süprizle,  yaşanan hüznün vuslata dönüşmesiyle gözler buğulandı, yürekler dağlandı.

Edebiyat, edebi ile zerafet ve inceliğini göstermiş, bir babanın oğlunu görebileceği en güzel noktada buluşturmuştu.

Şiir, kuyudaki duyguların kaynağını yukarı taşıyan, yudum yudum içi yanmışların içtiği, yolu uzağa düşenlerin acısını dindiren, hasretle yanan gönülleri serinleten, aşkın, sevginin dili....

Evet şiirler okundu..

Bu gün Türkiye Cumhuriyeti Paris Başkonsolosluğunda.

Edu-mic’de 3 yılını tamamlayan Hukuk alanında doktora yapan, Bilgehan Avcı ile Şiir Geceleri, şiir severlerle buluştu.

Şiir okuma teklifine sesim uygun değil diye çekimser kalmıştım.

Lakin ;

Okusaydım, eşimden benim için bir şiir yazmasını istediğimde yazdığı bu şiiri okuyabilirdim.

Ey...Can ey sevgili..

Sen ki, gözümde nur,

Gönlümde sönmez ateş.

Bilmezmisin ki  aldın yüreğimin yarısını,

Hani mahzun sıkılgan soruşun var ya,

Tıpkı bir ürkek ceylan misali,

"Bir şiir de bana" deyişin,

Benim hayatım şiirdi zaten senle,

Hayatını yaz diyorsun iki cümleyle.

Sıgarmı ki, iki cümleye?
Koca bir hayat.

Aşk desem sana.

Aşk'ı, sen bilmezmisin?

Hani sormuş biri veli zat'a 

"Beni taleben alırmısın" diye,

Evlat demiş, hiç aşık oldunmu?

“Bilmem ki" deyince.

Git evlat var git.

Aşk kapısından geçmeyen neyi bilir.

Yanmayan bir gönül,
O'na nasıl vasıl olur?

Sen ki gönül kapım, Yangınım,

Gülüşün, gülümsemesi ruhumun.

Gözyaşın, gözyaşım, acıtır canımı.

Anlatamadığım duygularımsın.

Hani dökemez ya söze insan bazı şeyleri

Bir damla binlerce duygu tohumu taşır.

Bilir sadece sahibi bunu.
Sığarmı ki dersen eğer.

Küçük bir tohumda gizli o koca çınar,

Ben tohum diyorsam eğer,
Canım....
Anla ki, koca çınar.

Sen kabul olunmuş duam'sın.

Aşk'dan mı sorarsın!...
Canıma minnet gülüm. 

Asla çözülmesini istemediğim,

Tam bir kördügüm.