Cuma Hutbesi : YARINLARIMIZIN ÜMİDİ ÇOCUKLARIMIZ.

YARINLARIMIZIN ÜMİDİ ÇOCUKLARIMIZ

Cumanız Mübarek Olsun Aziz Müminler

Sevgili Peygamberimiz, kendisine bir hediye takdim edildiğinde onu yanında bulunanlarla paylaşmayı ve ikrama sağdan başlamayı severdi. Bir gün ashabı ile otururken hediye getirilen içeceği ikram etmek için sağına dönmüştü. Sağında henüz küçük bir çocuk olan amcasının oğlu Abdullah b. Abbas’ın oturduğunu gördü. Solunda ise ashâbın yaşlıları dizilmiş oturmaktaydı. Rahmet Peygamberi (s.a.s) çocuğun hatırını kırmadı, sırasını atlamadı ve “İçeceği önce bu yaşlılara vermeme izin verir misin?” diye sordu. Çocuğun cevabı ise son derece akıllıcaydı. “Hayır! Vallahi senden gelen nasibim için kimseyi kendime tercih edemem.” demişti. Bunun üzerine Peygamberimiz ikrama çocuktan başladı.[1]

Aziz Müminler!

Çocuklara meclisinde ve mescidinde daima yer ayıran Allah Resûlü (s.a.s), onlara değer vermiş, “geleceğin yetişkini” gözüyle bakmış ve haklarını korumuştur. Zira çocuk, Kur’an’ın ifadesiyle “dünya hayatının süsü”[2], Peygamber Efendimizin diliyle de, kişinin amel defterini açık tutacak iyilik kaynağıdır.[3] Çocuk, evin bereketi, ailenin umudu, toplumun geleceğidir.“Rabbim! Bana katından temiz bir nesil ihsan et.”[4] diye edilen duaların cevabı, ilâhî ikramın adıdır.

Kardeşlerim!

Hepimizin Rabbimize, birbirimize ve çevremize karşı sorumlulukları vardır. En önemli sorumluluklarımızdan biri de çocuklarımıza karşı olandır.“Çocuğunun senin üzerinde hakkı vardır.”[5] buyuran Allah Resulü (s.a.s) bu hususa dikkat çekmiştir. Çünkü çocuk, kendisi küçük olsa da asla küçümsenemeyecek haklara sahiptir. Allah’ın emaneti olan çocuğun haklarını korumak ise biz yetişkinlere düşmektedir.

Kız ya da erkek olduğuna bakmaksızın, her çocuğun dünyaya gelişini gönül rızası ile kabullenmek, onu sevgiyle ve dualarla karşılamak bizim görevimizdir. Ona güzel bir isim koymak, hak ettiği ilgiyi ve şefkati göstermek, kardeşleriyle arasında ayrım yapmadan adaleti gözetmek bizim sorumluluğumuzdur.

Yavrularımızı helâl ve sağlıklı gıdalarla büyütmeli, eğitimlerine gereken hassasiyeti göstermeli, sadece maddî ihtiyaçlarını değil, manevî ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Sosyal hayatı tanımaları, kültürlerine aşina olmaları, örf ve adetlerini öğrenmeleri için çocuklarımıza rehberlik etmeliyiz. Zira çocuğun sosyal ve kültürel gelişimi, bedensel ve zihinsel eğitimi, dinî ve ahlâkî terbiyesi ailede başlar. dinihaber.com Yarınlarımızın ümidi olan hayırlı nesiller, bilinçli anne babaların eseri olacaktır. Unutmayalım ki, hakları ihlal edilerek ezilen çocuk, adaletin değerini bilemez. Şiddete maruz kalarak örselenen çocuk, merhametin anlamını çözemez. Kişiliği yok sayılarak aşağılanan çocuk, geleceğini sağlıklı bir şekilde inşa edemez.

Muhterem Müminler!

Çocuk eğitimi ve çocukla iletişim konusunda en güzel rehberimiz Peygamberimizdir. O, çocukların bir insan olarak taşıdığı onura saygı gösterirdi. Onlara değerli olduklarını hissettirir, yanlarından geçerken selâm verip hatırlarını sorar,[6] sorularını cevaplardı. Kimsenin kınamasına aldırmadan onları öpüp kucaklar, bağrına basar, oyunlarına eşlik ederdi.

Allah Resûlü (s.a.s) çocuklara kötü söz söylemeyi ve beddua etmeyi yasaklamıştı. Kendisi de yanına gelen, kucağına verilen her çocuğa dua ederdi. Çocukların ibadet eğitimine ayrı bir önem gösterir, gönlü camide asılı kalan ve ibadetin tadına varan nesiller yetiştirmek için onları asla mescidinden uzaklaştırmazdı.

Aziz Müslümanlar!

“Hiçbir anne baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha kıymetli bir bağışta bulunmamıştır.”[7] buyuran Sevgili Peygamberimize kulak verelim. Onu örnek alalım, onun şefkat ve hakkaniyete, sabır ve hoşgörüye dayanan eğitim metotlarını uygulayalım. Çocuklarımız için hem dünya hem de ahirette huzur, başarı ve güzellik kapılarının açılmasına vesile olalım.

Lokman (a.s), evladına öğüt verirken şöyle diyordu: “Yavrucuğum, namazını özenle kıl, iyi olanı emret, kötü olana karşı koy, başına gelene sabret. İşte bunlar, kararlılık gerektiren işlerdendir.”[8] Biz de onun gibi, daima çocuklarımızın yanında olalım, ellerinden tutalım.

Hutbemi Kur’an’ın bize öğrettiği bir dua ile bitirmek istiyorum: “Rabbimiz! Eşlerimizi ve çocuklarımızı bize göz aydınlığı kıl ve bizi Allah’a karşı gelmekten sakınanlara önder eyle.”[9]

L’espoir de notre futur : nos enfants

Mabrouk Djoumou’a mes frères,

Lorsqu’un cadeau était offert à notre Prophète Bien Aimé, il aimait le partager avec son entourage en commençant par la droite. Un jour qu’Il était assis avec Ses compagnons, de la boisson lui a été offert et il voulut commencer à la distribuer par la droite. Sur ce côté droit était assis le fils de son oncle Abdoullah Ibn Abbas encore enfant et sur sa gauche les personnes âgées parmi Ses Compagnons. L’Envoyé de Rahma (sav) ne voulant pas offenser l’enfant en sautant son tour, lui a demandé « Est-ce que tu m’autorises à distribuer cette boisson en commençant par les personnes âgées ». L’enfant exprima alors une réponse pleine d’intelligence et dit « Non, Par Allah, je ne favoriserais personne d’autres que moi pour une offrande qui provient de Toi » Alors Notre Prophète (sav) débuta son offrande en commençant par l’enfant.

Honorables Croyants!

L’Envoyé d’Allah (sav) en laissant leur place aux enfants dans Ses cercles de discussion et dans Sa Mosquée, a toujours accordé la plus haute importance aux enfants et a toujours protégé leurs droits, en les considérant comme les adultes de demain. Car, les enfants en tant qu’ « ornement du monde » pour Al Kur’an Al Karim et comme cause de la perduration du livre des comptes pour Notre Prphète (sav) sont des sources de bien. L’enfant est la baraka de la maison, l’espoir de la famille et le futur de la société. L’enfant est la réponse et le cadeau divin de l’invocation “ Ô mon Seigneur, donne-moi, venant de Toi, une excellente descendance. »

Mes frères,

Nous avons tous des responsabilités vis à vis de Notre Seigneur, des uns et des autres et de notre entourage. L’une de nos responsabilités la plus importante que nous avons et celle vis à vis de nos enfants. L’Envoyé d’Allah (sav) a attiré notre attention sur ce fait en ordonnant “Ton enfant à des droits sur toi”. Car l’enfant, tout petit qu’il soit dispose de droits qu’il n’est pas possible de négliger. Et préserver et défendre les droits des enfants en tant qu’amânâ d’Allah (swt) relève de notre responsabilité d’adulte.

Il est de notre devoir d’accueillir la venue sur terre de chaque enfant avec la satisfaction du coeur et avec amour et avec des invocations, indépendamment qu’il s’agisse de filles ou de garçons. Notre responsabilité est de lui donner un joli prénom, de lui accorder l’attention et l’affection qu’il mérite, de ne pas faire de différence entre les frères et soeurs et d’oeuvrer avec justice.

Nous devons faire grandir nos enfants avec des aliments halal et bénéfiques, montrer toute l’attention nécessaire à leur éducation, et nous devons non seulement répondre à leurs besoins matérielles mais aussi à leurs besoins spirituels. Nous devons être des guides pour que nos enfants connaissent la vie en société, pour qu’ils soient adeptes de leur culture, qu’ils apprennent les moeurs et traditions. Car, le développement social et culturel, l’éducation physique et mentale et l’éducation religieuse et comportementale de l’enfant commence par la famille. Les générations vertueuses, espoirs de notre futur, ne peuvent être l’oeuvre que de parents conscients. N’oublions pas, que les enfants ecrasés dont les droits ont été bafoués ne peuvent jamais connaitre la valeur de la justice. Les enfants victimes de violences physiques ou mentales ne peuvent pas comprendre le sens de la compassion. Les enfants rabaissés dont la personnalité a été négligé ne peuvent pas construire leur futur sereinement.

Honorables Croyants !

Notre Prophète (sav) est notre meilleur exemple en ce qui concerne l’éducation et la communication avec les enfants. Il montrait du respect pour l’honneur humain porté par chaque enfant. Il leur faisait sentir leur importance, Il les saluait, leur demandait des nouvelles et répondait à leurs questions lorsqu’Il passait à coté d’eux. Sans accorder aucune importance aux regards des gens, Il leur montrait Son affection, Leur donnait des accolades et jouait avec eux. L’Envoyé d’Allah (sav), avait interdit les mauvaises paroles et les invocations comportant des malédictions en direction des enfants. Il priait pour chaque enfant à Ses côtés et pour chaque enfant qui Lui était apporté. Il accordait une importance particulière à l’éducation religieuse des enfants, et jamais Il ne faisait rien pour éloigner les enfants de Sa mosquée pour que ces derniers portent dans leur coeur l’amour de ce lieu, et pour que ces générations atteignent le plaisir de pratiquer les actes d’adorations.

Honorables Musulmans !

Pretons attentions à la parole de Notre Prophète Bien Aimé (sav) qui a dit “Aucun parent ne peut faire de cadeau à ses enfants plus important que la bonne éducation.” Prenons exemple sur Lui, et appliquons Ses méthodes éducatives basées sur l’affection, la justice, la patience et la tolérance. Soyons des causes pour la sérénité, la réussite et les beautés de nos enfants sur terre et dans l’au-delà.

Louqmane (as) conseilla son enfant en lui disant “Ô mon enfant accomplis la Ṣalāt, commande le convenable, interdis le blâmable et endure ce qui t’arrive avec patience. Telle est la résolution à prendre dans toute entreprise ! » Comme Lui, nous devons toujours être aux cotés de nos enfants, et nous devons leur tenir la main. 

Je veux terminer ces paroles, par l’invocation suivante qui nous été apprise par Al Kur’an Al Karim “«Ya Rabbana, donne-nous, en nos épouses et nos descendants, la joie des yeux, et fais de nous un guide pour les pieux»

[1] Müslim, Eşribe, 127.

[1] Kehf, 18/46.

[1] Müslim, Vasiye, 14.

[1] Âl-i İmrân 3/38.

[1] Müslim, Sıyâm, 183.

[1] Müslim, Selâm, 14.

[1] Tirmizî, Birr, 33; İbn Hanbel, IV, 77.

[1] Lokman, 31/17.

[1] Furkan, 25/74.