Cuma Hutbesi: ÖZÜ SÖZÜ DOĞRU OLMAK.
Cuma Hutbesi: ÖZÜ SÖZÜ DOĞRU OLMAK.
Medyaparis Haber Merkezi
ÖZÜ SÖZÜ DOĞRU OLMAK
Muhterem Müslümanlar!
Okuduğum ayet-i kerimelerde Yüce Rabbimiz şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve doğru söz söyleyin ki Allah sizin işlerinizi düzeltsin ve günahlarınızı bağışlasın. Kim Allah’a ve Resûlüne itaat ederse, büyük bir kurtuluşa ermiş olur.”[1]
Okuduğum hadis-i şerifte ise Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyuruyor: “Bir kişinin kalbinde aynı anda iman ile küfür, doğruluk ile yalancılık, hainlik ile güvenilirlik bir arada bulunmaz.”[2]
Aziz Müminler!
İslam dini hakikate, doğruluğa ve hakkı söylemeye büyük önem vermiştir. O kadar ki doğruluk ve dürüstlük anlamına gelen sıdk, peygamber sıfatlarının ilkidir. Müslüman denilince akla gelen ahlaki erdemlerin en başında yine doğruluk gelir. Çünkü doğruluk; kurtuluşun nuru, hidayetin cevheri, yüksek ahlakın bir gereğidir. Doğru söz, imanın sesi; hakkı söylemek müminin şiarıdır. Nitekim Sevgili Peygamberimiz (s.a.s), bir hadis-i şeriflerinde “Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse ya hayır söylesin ya da sussun”[3] buyurmuşlardır.
Kıymetli Müslümanlar!
Doğruluk iyiliktir; yalan kötülüktür. Doğruluk rahmettir; yalan felakettir. Hak, doğrulukla yerini bulur; yalanla zayi olur. Doğrulukla kazanılan mal ve mülk bereketlenir. Yalanla elde edilen hiçbir şeyde hayır yoktur. Onur ve haysiyet, doğrulukla kalıcı hale gelir. Allah’ın rızasına doğrulukla varılır. Yalanla varılacak yer ise ancak cehennem azabıdır. Allah katında sözün değeri, hakkı ve hakikati ne derece yansıttığı ile ölçülür. Çünkü söz, kalbin ve gönlün tercümanı, özün ve ruhun aynasıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.s) bu konuda ümmetini şöyle uyarmaktadır: “Doğruluktan ayrılmayın. Çünkü doğruluk insanı iyiliğe, iyilik de cennete iletir. Kişi devamlı doğru söyler ve doğruluktan ayrılmazsa Allah katında ‘doğru’ olarak yazılır. Yalandan sakının! Çünkü yalan insanı kötülüğe, kötülük de cehenneme iletir. Kişi devamlı yalan söyler, yalan peşinde koşarsa Allah katında ‘yalancı’ olarak yazılır.”[4]
Değerli Müminler!
Bir toplumda fitne ateşinin yakılmasına, fesadın yayılmasına, dostlukların sona ermesine, masumların zarar görmesine ve hakların zayi olmasına çoğu zaman yalan bir söz sebep olur. Ailede güvenin zedelenmesinde, sevgi ve saygının azalmasında, nihayetinde yuvaların yıkılıp ocakların sönmesinde en büyük sebep yine söze yalan karıştırmaktır. İş hayatında ve ticarette güven ancak doğrulukla kazanılır. Dürüst bir müessese nihayetinde dünyevî ve uhrevi kâr elde eder. Toplumu aldatan, hilesini süslü sözlerle örtmeye çalışan ve bu uğurda yalan yere yemin etmekten kaçınmayan ise her iki cihanda iflas etmeye mahkûmdur. Söz ve davranışlarıyla ümmeti için en güzel örnek olan Allah Resûlü (s.a.s), yalan konusunda o kadar hassas davranmıştır ki çocuklara yalan söylemeyi hatta yalan söyleyerek şaka yapmayı dahi yasaklamıştır. Nitekim bir defasında, bir kadının çocuğunu çağırıp, “Gel sana bir şey vereceğim” dediğini işitince ona, “Ne vereceksin?” diye sormuş, “Kuru hurma” cevabını alınca “Dikkatli ol, ona bir şey vermemiş olsaydın, bu senin için bir yalan olarak yazılacaktı”[5] buyurmuştur.
Aziz Müminler!
Yalan söylemek ne kadar vebal gerektiren bir davranış ise, duyulan her haberi araştırmadan doğru kabul etmek, bilerek ya da farkında olmadan yalanın yayılmasına sebebiyet vermek de dini ve ahlaki bakımdan aynı derecede sorumluluk gerektiren bir davranıştır. Nitekim Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de bizi şöyle uyarmaktadır: “Hakkında kesin bilgi sahibi olmadığın şeyin peşine düşme. Çünkü kulak, göz ve kalp, bunların hepsi ondan sorumludur”[6]
Kıymetli Müminler!
Dini, ırkı, mezhep ve meşrebi ne olursa olsun kimsenin izzet ve şerefine dil uzatmayalım. Hak ve hakikatin peşinden gidelim. Doğruluğu, saygı ve nezaketi kendimize şiar edinelim. Kıyamet günü her bir sözün hesabının sorulacağını unutmayalım. Gönlümüzü karartan, kalplerimizi kirleten, çoğu zaman da hayatımızı alt üst eden yalandan sakınalım. Özümüz ve sözümüz doğru olsun.
[1] Ahzâb, 33/70-71.
[2] İbn Hanbel, II, 349.
[3] Ebû Dâvûd, Edeb, 122-123.
[4] Müslim, Birr, 105.
[5] Ebû Dâvûd, Edeb, 80.
[6] İsrâ, 17/36.
_________________________________________
Francais erhat ARSLAN
Etre droit dans le comportement et la parole
Chers Musulmans!
Dans le verset lu, Notre Seigneur Le Très Haut dit “ Ô croyants ! Craignez Allah et dites des choses conformes à la vérité, afin qu’Il rende vos œuvres plus méritoires et absolve vos péchés. Quiconque obéit à Allah et à Son Prophète obtiendra un immense succès. »
Et dans le hadith lu Notre Prophète Bien-Aimé (sav) dit “Il ne peut y avoir dans le coeur d’une personne en même temps la foi et la mécréance, la droiture et le mensonge, la traitrise et la confiance.”
Chers Croyants !
L’Islam en tant que religion accorde une grande importance à la vérité, à la droiture et à la parole véridique. A tel point que l’adjectif “As Sidk” qui signifie la droiture et la vérité est le premier attribut parmis les attributs des Prophètes. Lorsque que l’on parle d’un musulman, la droiture est le premier adjectif du caractère vertueux qui vient à l’esprit. Car la droiture est la condition de la lumière du salut, du diamant de la guidance et du comportement élevé. La parole veridique est la voix de la foi, et dire la vérité est le principe du croyant. D’ailleurs, dans un de Ses hadith Notre Prophète Bien-Aimé (sav) a dit “Celui qui croit à Allah et au jour dernier, qu’il dise la vérité ou qu’il se taise”.
Chers Musulmans!
La droiture est la bonté, le mensonge est mauvais. La droiture est une Rahma et le mensonge est une catastrophe. Le Hak trouve sa place avec la droiture et est gaspillée par le mensonge. Les biens acquis par la droiture sont entourés de baraka. Et il n’y aucun bien dans tout ce qui est acquis par le mensonge. L’honneur et la dignité sont ancrés par la droiture. C’est par la droiture qu’on atteint la satisfaction d’Allah (azza wa jal). Alors que par le mensonge la destination atteignable est le chatiment de l’enfer. Auprès d’Allah (swt) la valeur de la parole se mesure par sa capacité à dire le Hak et la vérité. Car, la parole est l’interprète du coeur et le mirroir de l’âme. A ce sujet, Notre Prophète (sav) avertit Sa communauté en disant “Ne vous séparez pas de la droiture. Car, la droiture mène à la bonté et la bonté mène au paradis. Si une personne dit la vérité continuellement et qu’elle ne se sépare jamais de la droiture, auprès d’Allah, elle est inscrite comme “droite”. Protégez vous du mensonge. Car le mensonge mène l’individu au mal et le mal mène en enfer. Si une personne ment continuellement et si elle court derrière le mensonge, elle sera inscrite comme “menteuse”.
Valeureux Croyants!
Dans une société, bien souvent, la parole mensongère allume le feu de la fitna, propage le désordre, met fin à l’amitié, nuit aux innocents et dilapide le hak. Dans la famille, la plus grande cause qui brise la confiance, qui diminue l’amour et le respect et au final qui brise les couples et qui éteint les maisons est le mensonge mélangé aux paroles. Dans la vie professionnelle et dans le commerce, la confiance ne se gagne qu’avec la droiture. Une institution droite mène aux gains ici bas et dans l’au-delà. Celui qui trompe la société, et qui essaie de maquiller ses mensonges par des paroles enjolivées et qui ne se prive pas de jurer pour cet objectif ne peut que faire faillite ici bas et dans l’au-delà. L’Envoyé d’Allah (sav), meilleur exemple pour Sa Communauté à travers Ses Paroles et Ses Actes, s’est comporté avec tellement de sensibilité vis à dis du mensonge, qu’Il a même interdit de mentir aux enfants, voir même de faire des plaisanteries en utilisant le mensonge. D’ailleurs, une fois, en voyant une dame qui appela son enfant en lui disant “viens, je vais te donner quelque chose”, Il lui demanda “Que vas tu lui donner?”. Elle répondit “une datte séchée”. Le Prophète de Rahma (sav) dit alors “Sois attentive, si tu ne lui avais rien donné, ceci aurait été enregistré comme un mensonge”.
Nobles Croyants!
Tout comme le fait de mentir relève d’un comportement ayant des conséquences, accepter chaque nouvelle comme vraie sans vérifier et être la cause de la propagation d’un mensonge volontairement ou involontairement, relève d’une responsabilité vis à vis de la religion et du bon caractère. D’ailleurs, Notre Noble Seigneur (swt) nous avertit dans le Noble Kor’an “N’affirme rien dont tu ne sois sûr ! Car il sera demandé compte à l’homme de ce qu’il aura fait de l’ouïe, de la vue et du cœur. »
Chers Croyants!
Ne parlons pas en mal de l’honneur et de la dignité d’autrui peu importe sa religion, son ethnie, son rite ou sa culture. Marchons sur la voie du Hak et de la vérité. Adoptons comme principe, la droiture, le respect et la politesse. N’oublions pas que le jour des comptes, des justifications seront demandées pour chaque parole. Protégeons nous du mensonge qui obscurcit et qui salit nos coeurs et qui souvent met nos vies sans dessus dessous. Que notre comportement et nos paroles soient toujours droites.