Cuma Hutbesi;: HER CAN DOKUNULMAZDIR.

HER CAN DOKUNULMAZDIR

Muhterem Müslümanlar!

Okuduğum ayet-i kerimede Yüce Rabbimiz şöyle buyuruyor: “Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebedî kalmak üzere cehennemdir. Allah ona gazap etmiştir, lânet etmiştir ve çok büyük bir azap hazırlamıştır.”^[1]

Okuduğum hadis-i şerifte ise Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyuruyor: “Kim zarar verirse Allah da ona zarar verir. Kim insanlara güçlük çıkarırsa, Allah da ona güçlük çıkarır.”^[2]

Aziz Müminler!

Yüce dinimiz İslam, adalet ve eman, merhamet ve güven dinidir. İslam’ın koruma altına aldığı değerlerin başında yaşama hakkı gelir. Din, dil, ırk ve cinsiyet ayrımı olmaksızın bütün insanlar, dinimize göre can dokunulmazlığına sahiptir. Peygamber Efendimiz, Veda Hutbesinde bu gerçeği tüm insanlığa şöyle ilan etmiştir: “Bu Zilhicce ayınız, bu Mekke şehriniz, bu arefe gününüz nasıl mukaddes ise, kanlarınız, mallarınız ve ırzlarınız da aynı şekilde mukaddestir, dokunulmazdır.”[3]

Hak ve hukuk tanımadan bir insanın canına kıymak, zulümdür. Mağdur ve yardıma muhtaç durumdaki bir insanın hayatını kurtarmak ise büyük bir onurdur. Bütün peygamberlerin getirmiş olduğu vahyin değişmez ilkesi olan bu husus, Kur’an-ı Kerim’de şöyle ifade edilir: “…Bir cana kıymaya veya yeryüzünde fesat çıkarmaya karşılık olması dışında, kim bir insanı öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de bir insanı kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur...”[4]

Kıymetli Müslümanlar!

Anne karnında hayat bulduğu andan itibaren ölünceye kadar her can saygındır. İslam’ın çizdiği hukuki ve ahlaki sınırlara göre, bir bebek, annesinin hayatını tehlikeye atma gibi tıbbi bir gerekçe olmadıkça, keyfi sebeplerin kurbanı olarak kürtajla yok edilemez. Bir kadın, “namus” bahanesine sığınılarak şiddetin gaddar pençesi altında canından edilemez. “Töremiz böyle emrediyor” diyen koyu bir cehaletle kan davası güdülemez, hiç kimsenin canına kıyılamaz. Hatta can öyle bir emanettir ki, bir insan “Bu can benim değil mi?” diyerek intihara dahi kalkışamaz.

Değerli Müminler!

Asla unutulmamalıdır ki, Rahmân ve Rahîm olan Rabbimizin insanoğluna gönderdiği son din, merhamet üzerine kuruludur. Son dinin Peygamberi Hz. Muhammed Mustafa (s.a.s), rahmet elçisidir. İslam’da şiddete ve zulme asla yer yoktur. Zira şiddet, zamanın silemediği ve yüreğin unutmadığı ağır bir vicdan yarasıdır. Kadın ya da erkek, çocuk ya da ihtiyar kimin canını yakarsa yaksın, şiddet apaçık bir zulümdür. Zulüm ise haramdır.

Öfkesine, nefretine ya da cehaletine yenik düşerek gücünü kullanıp mazlumu ezen kişi zavallıdır. Şefkat ve merhametten yoksun olanların, hak ve adaletten uzaklaşanların düştüğü çukur ise zifiri karanlıktır.

Aziz Müslümanlar!

Sevgili Peygamberimiz, başta ailesi olmak üzere muhatabı olan bütün insanlara saygı, şefkat ve nezaketle davranmıştır. Kimseye kaba ve kırıcı söz söylememiş, Müslümanların da hiçbir şekilde şiddete başvurmalarına müsaade etmemiştir. Allah Resûlü bir hadis-i şeriflerinde müminleri şöyle uyarmıştır: “Kıyamet günü en şiddetli azap görecek kimseler, dünyada insanlara en çok işkence edenlerdir.”[5]

Muhterem Müminler!

Ne hazindir ki karıncayı dahi incitmekten kaçınması beklenen Müslüman toplumları zaman zaman “Yan baktı! Korna çaldı!” gibi akla hayale gelmeyen sebeplerle birbirinin canına kast eder oldu. Müslümanlar, Kur’an-ı Kerim’in anlaşmazlıklarda hakem tayin etmeyi ve barıştan yana olmayı emrettiğini, Peygamberimizin kendi canına kastedenleri bile pişman olduklarında affettiğini sanki unuttu! Ailede, okulda, iş yerinde, sokakta sabır ve hoşgörüyle davranması gereken müminler, bir anlık öfkelerine yenilip birbirini incitir hale geldi. Oysa Peygamber Efendimiz, aklın değil bileğin gücüne güvenmeyi eleştirmiş ve şöyle buyurmuştu: “Güçlü kimse, insanları güreşte yenen değildir. Bilakis güçlü kimse öfke anında kendisine hâkim olandır.”[6]

Kıymetli Müslümanlar!

Geliniz! Nefes alıp veren her canlıda Yüce Rabbimizin kudretine şahit olalım. Yaratandan ötürü yaratılanı hoş görelim. Elimizle ve dilimizle hiçbir varlığa zarar vermeyelim. “Zarar vermek de yok! Zarara uğramak da yok!”[7] şeklindeki nebevi ilkeye uyalım. Peygamberimizden bize miras kalan “güvenilir mümin olma” erdemine sahip çıkalım. Sıkıntımız ve sorunumuz ne kadar büyük olursa olsun, çözümü asla şiddette aramayalım. İnsan olmanın şerefine yakışır biçimde konuşalım, dinleyelim, anlayalım ve anlaşalım. Hele hele Rabbimizin mukaddes saydığı ve dokunulmaz kıldığı bir cana kıyarak dünyamızı ve ahiretimizi harap etmeyelim.

Toute vie est intouchable

Chers Musulmans !

Dans le verset lu, Notre Seigneur Le Très Haut dit “ Quiconque tue intentionnellement un croyant, Sa rétribution alors sera l’Enfer, pour y demeurer éternellement. Allah l’a frappé de Sa colère, l’a maudit et lui a préparé un énorme châtiment.”

Et dans le hadith lu, Notre Prophète (sav) dit “Celui qui nuit, Allah lui nuiera. Celui qui créé des difficultés aux êtres humains, Allah lui créera aussi des difficultés”.

Nobles Croyants !

Notre Noble religion est une religion de justice, de pardon, de compassion et de confiance. Parmis les valeurs que l’Islam protège, il y a en premier lieu le droit de vivre. Selon notre religion, tous les êtres humains, indépendamment de leur religion, de leur langue, de leur ethnie ou de leur genre, diposent de l’immunité de leur vie. Notre Prophète (sav) dans sa Khoutba d’adieu déclare ce fait dans les termes suivants “Comme votre mois de Dhoul Hijja est sacré, comme votre ville de La Mecque est sacrée, comme votre jour d’arafa est sacré, vos sangs, vos biens et votre honneur est sacré et intouchable”.

Ôter la vie d’une personne sans prendre en considération la vérité et la justice est une tyrannie. Alors, que c’est un grand honneur de sauver la vie de l’opprimé et de la personne en situation d’injustice. Le Saint Kor’an exprime cette réalité, intangible dans les révélations de tous les prophètes, en disant “...quiconque tuerait une personne non coupable d’un meurtre ou d’une corruption sur la terre, c’est comme s’il avait tué tous les hommes. Et quiconque lui fait don de la vie, c’est comme s’il faisait don de la vie à tous les hommes.”

Chers Musulmans !

Depuis qu’il est vivant dans le ventre de sa mère jusqu’à sa mort chaque vie est respectable. Selon les limites juridiques et morales de l’Islam, tant qu’il n’existe pas de raisons médicales qui indiqueraient que le bébé met en danger la vie de sa mère, il n’est pas permis d’anéantir sa vie par la pratique de l’avortement. Il ne peut être ôter la vie d’aucune femme sous le pretexte barbare de la sauvegarde de l’honneur. Aucune vendetta ou alors aucun assassinat ne peut être justifié par l’énorme ignorance qu’est la phrase “Notre tradition nous l’ordonne”. La vie est une telle amana, que l’être humain ne peut pas avoir recours au suicide en disant “Cette vie n’est elle pas à moi?”

Chers Croyants !

Il ne faut pas oublier, que la dernière religion envoyée par Notre Seigneur qui est Rahmân et Rahîm à l’humanité repose sur la compassion. Le Prophète Mouhammad Moustapha (sav) de la dernière religion est l’Envoyé de Rahma. Il n’y a pas de place dans l’Islam pour la violence et l’oppression. Car, la violence laisse une lourde blessure dans la conscience que ni le temps ne peut effacer ni le coeur ne peut oublier. Qu’elle cible, la femme ou l’homme, le jeune ou la personne âgée, la violence est une persécution, et la persécution est haram.

Celui qui vaincu par sa colère ou sa haine ou son ignorance, utilise la force contre l’opprimé, n’est rien d’autre qu’un être pitoyable. La fosse dans laquelle tombe ceux qui sont dépourvus d’affection et de compassion, de vérité et de justice, est une fosse vraiment obscure.

Nobles Musulmans !

Notre Prophète Bien-Aimé (sav) s’est toujours comporté avec respect, douceur et politesse, en premier lieu avec sa famille, mais aussi avec toutes les personnes avec lesquelles il a été en contact. Il n’a jamais prononcé de paroles vulgaires ou blessantes. Il n’a jamais permis que les musulmans aient recours à la violence. Dans un de Ses Hadith, Il a avertit les croyants de la manière suivante “Ceux qui vont subir les pires chatiments le jour du jugement, ce sont ceux qui on torturés les êtres humains sur terre”.

Honorables Croyants !

Quelle tristesse de constater que les sociétés des musulmans qui ne devraient même pas blesser une fourmi, s’entretuent pour des raisons aussi inconcevables que “Il m’a regardé de travers ou il m’a klaxxoné”. C’est comme s’ils avaient oublier que le Kor’an ordonne de désigner un arbitre lorsqu’il y a un différent et d’être du côté de la paix, et que Notre Prophète (sav) a pardonné à ceux qui ont exprimés leur regret apres avoir essayé de Le tuer. Les musulmans qui devraient se comporter avec patience et tolérance dans leur famille, à l’école, au travail et dans la rue, se font du mal en étant vaincu par leur colère passagère. Alors que Notre Prophète (sav) a critiqué ceux qui font plus confiance à leurs poings qu’à leur cerveau, en disant “ La personne forte n’est pas la personne qui bat tout le monde à la lutte. Au contraire, la personne forte est celle qui se maitrise sous l’emprise de la colère”.

Valeureux Musulmans !

Ensemble, soyons témoin de la puissance de Notre Seigneur (swt) dans chaque être vivant qui respire. Soyons tolérant de la créature en l’honneur du Créateur. Ne faisons aucun mal ni avec notre langue, ni avec nos mains à aucun être vivant. Conformons nous au principe prophétique “Ne causons pas de tort, ne nous laissons pas causer de tort”. Soyons à la hauteur de l’héritage qui nous a été laissé par Notre Prophète (sav) de la vertu d’être “ des croyants digne de confiance”. Peu importe l’importance de nos difficultés ou problèmes, ne cherchons jamais la solution dans la violence. Parlons, écoutons, comprenons et entendons nous conformément à l’honneur d’être humain. Et surtout, ne gachons pas notre ici bas et notre au-delà en intentant à la vie considéré par Notre Seigneur comme étant sacrée et intouchable.