KARŞILIKSIZ İLİŞKİ BİÇİMİ

İnsandan İnsana olan genel ilişki biçimimizi sorgularken,akraba ilişkisindeki naif ve ince çizgi dikkatimi çekti.Bizi neden çok üzüyor ve yaralıyor , hatta ruhumuzda kapanması zor derin izler bırakıyor bu ilişki biçimimiz.

"Akrabanın akrabaya ettiğini akrep etmez"
"Akraba ile ye iç alışveriş yapma"

Bu atasözlerini duymayan bilmeyen yoktur.Kim bu atalar bazen merak etsemde,her zaman ne kadarda doğru söylemişler dedirtir. İki üç cümleyle nasılda özetlemişler bir ömre sığan çarpık ilişkinin özetini.
Fakat ne kadar doğru söylemiş olurlarsa olsunlar,hayatımızda her daim olan akrabalarımızla,sağlıklı iletişim kurmamız ve bu ilişkiyi yaşadığımız sürece hatta daha da ötesine ahiret hayatınada taşımamız bizden istenen.Bu nedenle o ince cizgi nerde başlıyor nerde ihmal ediliyor sorgulamak gerekli.

Öncelikle,insan olarak yapımıza,yaratılışımıza baktığımızda aslında sebebi görünür biçimde açık.Bir çok konuda cüzzi iradi olarak seçme hakkı verildiği halde,ebeveyn ve akraba konusunda ,külli irade çerçevesindeki bağlarımızdan kaynaklı iletişim biçimimiz şekilleniyor.Çünkü bu tür ilişkilerimizde bağ üzerinden de sorumlu olduğumuz için,diğer insanlarla kurduğumuz ilişki şeklinden farklı bir sorumluluk yüklenmiş.Bu fark,bağda beklentiyi beraberinde getirmiş.Bu nedenle herhangi bir insandan daha çok özveriyi,vefayı,güveni arar akraba ilişkisi.İnce naif cizgi burda başlıyor

Nerde ihmal edildiğine bakacak olursak,
Bu hassasiyetin ihmal edildiği nokta,hak ve sorumluluk çerçevesinde birde varoluşssal kaynaklı olduğunu açıkça görebiliriz.İşte ata sözleride tam bu noktada söylenmiş olmalı.

Araştırılan her konuda başvurulan temel eserler olur.Bu konuda başvurulacak ilk kaynak olarak,insanı yaratıp ona şekil veren ve ona irade vererek seçme hakkını kullanmasını isteyen ,insanı bilen yaratıcısının evrensel kitabına bakmak en doğru seçim olacağı için ilk ona bakma gereği duydum.Mesajlar gayet açık ve net .

"Sizden birinize ölüm gelip çattığı zaman, eğer geride bir hayır (mal) bırakmışsa, anaya, babaya ve yakın akrabaya meşru bir tarzda vasiyette bulunması -Allah’a karşı gelmekten sakınanlar üzerinde bir hak olarak- size farz kılındı"(Bakara /180)

"Bir de akrabaya, yoksula, yolcuya hakkını ver. Gereksiz yere de saçıp savurma."(İsra/26)

"Sizden, faziletli ve varlıklı olanlar, yakınlara, yoksullara ve Allah yolunda hicret edenlere vermekte eksiltme yapmasınlar, affetsinler ve hoşgörsünler. Allah'ın sizi bağışlamasını sevmez misiniz? Allah, bağışlayandır, esirgeyendir"(Nur/22)

"Sana Allah yolunda ne harcayacaklarını soruyorlar. De ki: “Hayır olarak ne harcarsanız o, ana-baba, akraba, yetimler, fakirler ve yolda kalmışlar içindir. Hayır olarak ne yaparsanız, gerçekten Allah onu hakkıyla bilir.”(Bakara/215)

"(Öncelikle) En yakın hısımlarını (aşiretini) uyar"(Şuara/214)

İnsanların ürettiği bilimlere baktığımızda ise,bu ayetlerin alt yapısını görürüz.

Şimdilerde,toplum bilimi olan sosyolojinin çıkarımları olan,akrabalık bağlarının ,aile yapısını ve toplumsal ilişkileri belirleyici etkisi,ekonomik dayanışma yönü,birbirine destek olma,kültürel bağların korunması gibi çok önemli rollleri, bu ayetler ışığında sünnet örnekliğinde görmemiz mümkün.Hatta, yıllardır yaşanmış olan bu ilişkilerin sosyal yönü günümüze kadar korunarak gelmiştir.

Hassas olduğu kadar önemli olan bu bağlar üzerinden,insan ahlaki olarak gelişmediği,davranışlarının farkındalığını kazanmadığı sürece,her zaman sorunlu ,çetrefilli ilişkiler yumağında bulur kendini.
Kurtuluş,her ilişkide olduğu gibi yine iyi insan modelindedir.Bu modeli,hayatımıza oturtmadığımız sürece,ilişki biçimlerimizin her türünde sonuç almak zordur.

Yaşadığımız bu zaman diliminde,küreselleşen dünya düzeninde , birey toplumu olma yönünde algılar,yaşam şartları baskı yapsa dahi, akrabalık ilişkilerini dengede tutmak için önce hayatımızda "karşılıksız iyilik" anlayışını oturtmak ve düşünce olarakda bunu benimsemeliyiz.Bu davranış biçiminin bir çok sorunu kökünden çözdüğüne emin olabilirsiniz.Beklentileri eriten,güzel bakmayı öğreten,almadan vermeyi hayat tarzı yapan,ilişkileri sıcak tutan, bu bakışı,Allah'ın rahmetinden bize bir lutuf olarak görmek bile insana yeterli gelebilir.